تاثیر میدان مغناطیسی و سطوح مختلف شوری آب آبیاری بر دبی قطره‌چکان‌ها

یکی از مشکلاتی که در آبیاری قطره‌ای در هنگام استفاده از آب­های شور وجود دارد، گرفتگی قطره­چکان­ها می­باشد. این پژوهش با هدف بررسی گرفتگی قطره‌چکان‌ها تحت تأثیر آب مغناطیسی در شرایط سطوح مختلف شوری آب انجام شد. در این تحقیق دو تیمار آب مغناطیسی و آب غیر مغناطیسی به­عنوان عامل اصلی و سه سطح شوری شامل آب با شوری 57/0، آب با شوری 5 و آب با شوری 10 دسی زیمنس بر متر و سه فاصله شامل ابتدای لترال، وسط لترال و انتهای لترال به­عنوان عامل فرعی بکار گرفتهشد. طرح آزمایشی به­صورت کرت دو بار خرد شده در قالب بلوک کامل تصادفی و با سه تکرار در شهرستان بابلسر در سال 1395 انجام شد. برای ارزیابی گرفتگی قطره­چکان­ها، تغییرات دبی قطره­چکان­ها و آنالیز شیمیایی تیمارهای مختلف آب آبیاری برآورد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر آب مغناطیسی بر دبی متوسط قطره­چکان­ها و ضریب یکنواختی در سطح احتمال 5 درصد معنی­دار شد. در انتهای فصل آبیاری، دبی متوسط قطره­چکان­های مربوط به تیمار آب مغناطیسی، 3/7 درصد بیشتر از آب غیر مغناطیسی بود. همچنین ضریب یکنواختی برای تیمار آب مغناطیسی، 9/7 درصد بیشتر از آب غیر مغناطیسی بود. مقدار متوسط آبدهی قطره‏چکان‏ها برای آب شور 10 دسی­زیمنس بر متر از 02/4 لیتر بر ساعت در ابتدای دوره آبیاری به 69/3 لیتر بر ساعت در انتهای دوره آبیاری رسید ولی برای شرایط آبیاری مغناطیسی از 05/4 لیتر بر ساعت در ابتدای دوره آبیاری به 85/3 لیتر بر ساعت در انتهای دوره آبیاری رسید. طبق نتایج این پژوهش آب مغناطیسی برای کاهش گرفتگی قطره‌چکان‌ها و افزایش یکنواختی آب در مزرعه، جهت استفاده در بخش کشاورزی قابل توصیه می­باشد.